ประวัติความเป็นมาของชุมชนบ้านตะโละหะลอ
ตะโละหะลอเป็นชุมชนใหญ่และเก่าแก่มาก เป็นชุมชนครึ่งชนบทครึ่งเมือง ซึ่งที่มาของชื่อหมู่บ้าน
คำว่า “ ตะโละ ” คือ มีทุ่งนาและภูเขา หรือป่าล้อมรอบคำว่า “ หะลอ ” หรือ “ ฮาลอ ” คือ เสือสมิง
จากการเล่าต่อ ๆ กันมาในอาณาเขตพื้นที่นี้ เป็นที่อยู่ของเสือโคร่งเจ้าแห่งป่า เรียกว่า คำว่า “ หะลอ ” หรือ “ ฮาลอ ” ราษฎรสมัยก่อนทำการ เซ่น ไหว้ บวงสรวง เป็นประจำทุกปี ฉะนั้นคนรุ่นหลังจึงขนานนามหมู่บ้านนี้ว่า “ ตะโละหะลอ ” และต่อมาภายหลังได้มีผู้คนอาศัยอยู่มากและขยายบริเวณกว้างออกไป จึงได้จัดตั้งเป็นตำบล เรียกว่า ตำบลตะโล๊ะหะลอ ขึ้น
ตำบลตะโล๊ะหะลอ เมื่อก่อนเป็นส่วนหนึ่งของตำบลจะกว๊ะ ได้ทำการแยกออกมา จากตำบลจะกว๊ะ เป็นตำบลตะโละหะลอ แบ่งการปกครองออกเป็น 5 หมู่บ้าน คือ
หมู่ที่ ๑ บ้านบือเล็ง
หมู่ที่ ๒ บ้านตะโล๊หะลอ
หมู่ที่ ๓ บ้านมือแนกูยิ
หมู่ที่ ๔ บ้านบือแนบูเกะ
หมู่ที่ ๕ บ้านบึงน้ำใส
ประวัติความเป็นมาของกริชรามันห์
ประวัติความเป็นมาของกริชรามันห์นั้นมีอยู่ว่า เมื่อในอดีตเมื่อ 200-300 ปีก่อน
เจ้าเมืองรามันหรืออำเภอรามันในปัจจุบันนี้ ประสงค์จะให้มีกริชเป็นอาวุธคู่บ้านคู่เมือง จึงได้เชิญช่างทำกริชจากประเทศอินโดนีเซีย มีชื่อว่า ปาแนซาระห์ มาสร้างกริชที่มีเอกลักษณ์ประจำตัวขึ้น หลังจากนั้นมากริชรูปแบบนี้จึงเรียกต่อกันมาว่า กริชปาแนซาระห์ ตามชื่อของช่างผู้ทำกริชนั่นเอง
ลักษณะของกริชรามันห์นั้นในยุคแรกๆ นั้นจะมีด้ามจับกริชแกะสลักเป็นรูปยักษ์ในตัววา
ยังเป็นตัวหนังตัวหนึ่งของชวาที่เข้ามามีอิทธิพลในแถบภาคใต้ของไทย ต่อมาได้มีการพัฒนารูปแบบเปลี่ยนการแกะสลักด้ามจับเป็นรุปทรงอื่นๆ อีกหลายแบบเช่น หัวรูปไก่ หัวงูจงอาง และรูปคน ส่วนใหญ่ด้ามจับกริชนี้จะสร้างขึ้นมาจากไม้หรือกระดูกปลา เป็นงานฝีมือที่ใช้มือทำทั้งหมด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น